Mijn passie voor entomologie ontwikkelde zich relatief laat, hoewel ik als kind op het
Alblasserwaardse platteland al graag buiten was. Het was tijdens mijn studie, Biomedische
Wetenschappen en Neurowetenschappen (beide in Utrecht), dat ik meer met insecten in aanraking
kwam. Enerzijds doordat ik toen mieren als huisdier ging houden, anderzijds doordat ik toen veel
ging experimenteren met macrofotografie van ongewervelden. Dat laatste heeft ook gezorgd voor
mijn eerste aanrakingen met Communicatie; hiermee was ik veel actief op het toentertijd fotografie-
vriendelijke Google Plus waar op gegeven moment sommige van mijn ‘circles’ zo’n 70.000 volgers
hadden en waar ik met een kleine groep mensen mede-oprichter was van ‘Google Plus Create’ (een
project georganiseerd vanuit Google). Hoewel de stekker uit dit sociale netwerk werd getrokken heb
ik hier nog steeds goede herinneringen en blijvende contacten aan over gehouden.
Met die twee hobby’s begon het dus al letterlijk en figuurlijk te kriebelen. Dit werd versterkt tijdens
mijn promotietraject bij het Laboratorium voor Entomologie van de Wageningen Universiteit, waar ik
onderzoek deed naar de neurobiologie van de bronswesp Nasonia vitripennis (Walker). In deze
periode verzorgde ik ook meermaals goedbezochte publiekslezingen over insectenhersenen, met
name die van mieren. Na korte uitstappen naar het Laboratorium voor Virologie (WUR) en een
grootschalige insectenkweker werd ik als mierenkenner en -docent aangesteld bij het Kennis- en
Adviescentrum Dierplagen (de mieren waren op de achtergrond wel de rode lijn van mijn
insectenliefde gebleven). Hier heb ik mij voornamelijk gericht op inventarisaties en adviezen rondom
grootschalige mierenproblemen, zoals de invasieve exoten van het Tapinoma nigerrimum-complex,
die oppervlakken tot wel 7 Ha kunnen verstoren en daar o.a. een negatieve impact hebben op lokale
biodiversiteit. Omdat entomologie pas na mijn academische opleiding een grote rol ging spelen,
beschouw ik mijzelf een beetje als “zij-instromer”. Jammer, toch? Had ik als jongere maar van het
bestaan van de jeugdbonden geweten…
Maar goed, sinds begin 2022 ga ik als zelfstandige verder. Naast entomologisch veldwerk en
eerdergenoemde werkzaamheden als “mierenconsulent” werk ik ook als artiest aan bevordering van
insectenliefde en wetenschapscommunicatie, onder andere door fotografie (b.v. extreme macro) en
videografie voor publicaties, maar ook verschillende vormen van door entomologie geïnspireerde
kleding of objecten, veelal d.m.v. 3D-printen. Deze laatste categorie werd door mij als standhouder
bij de Entomologendag in 2023 voor het eerst met succes aangeboden. In deze periode ben ik ook
met plezier parttime in dienst geweest als ondersteunend medewerker bij EIS Kenniscentrum
Insecten. Hiernaast ben ik ook bij de Wespenstichting opgeleid als “wespenconsulent”.
Binnen de NEV hebben de laatste jaren mijn activiteiten zich hoofdzakelijk beperkt tot een actief
lidmaatschap van de Sectie Formicidae en als academicus/geïnteresseerde deelnemer aan vele
Entomologendagen. Toen het bestuur de wens uitsprak om Communicatie naar een hoger peil te
trekken was ik dermate enthousiast dat de stap tot aantreden vrij snel gemaakt was. Inhoudelijk en
persoonlijk (jong gezin en eigen zaak) vind ik het een grote maar fijne uitdaging, en ik ga hopelijk met
veel elan (nee, geen hondenfluitje) aan de slag om de NEV verder op de kaart te zetten.
De bestuurder communicatie organiseert in samenwerking met secties en leden de communicatie met de samenleving middels: website (is de contactpersoon met de uitvoerder), diverse soorten sociale media en andere uitingen. De communicatie is enerzijds gericht op het presenteren van de NEV als de plek waar entomologen elkaar kunnen ontmoeten en stimuleren en anderzijds op het ontwikkelen van waarderingen voor en de bescherming voor insecten en hun leefgebieden.
De bestuurder communicatie ondersteund de secretaris bij de communicatie met de leden.